روش هایی برای شادی و رضایت از زندگی
میتوانیم اینگونه بیان کنیم که همیشه درباره چیزی می توان صحبت کرد که طرفین معنی آن را بفهمند و کراراً پیش آمده است که مردم موضوعی را فکر می کنند می دانند چیست ولی بعد از تمرکز کردن روی موضوع متوجه می شوند که عمری در غلط مصطلح مانده بودند.
شادی و نا شادی را اگر بخواهیم به صورت دقیق و مکانیکال وار تعریف کنیم باید گفت آنچه هستیم و آنچه می خواهیم همیشه عوامل شادی یا ناراحتی افراد می باشد. به این معنی که اگر آنچه هستیم مساوی یا بزرگتر از آنچه می خواهیم، باشد ما قطعاً شاد و راضی می باشیم و اگر آنچه هستیم کمتر و کوچکتر از آنچه می خواهیم باشد ناراحت و ناراضی خواهیم بود.
خوب با توجه به اینکه ناراحتی و نارضایتی زاویه بین آنچه که هستیم و آنچه که می خواهیم باشیم است باید گفت که سه حالت کلی برای شاد شدن وجود دارد که تمامی حالت ها زیر مجموعه این سه حالت است.
اولین مهم: بودن در حالتی که هر چه می خواهیم بشویم. که تقریباً بعید و محال است شاید کمتر از ۱% جمعیت جهان در این شرایط باشند.
دومین مهم: تنظیم کردن خواسته ها نسبت به داشته ها که این فاصله کم می شود.
سومین مهم: ندیدن فاصله ها یعنی عدم تمرکز بر این فاصله که باعث ناراحتی ما می شود…
اگر بخواهیم از دل این سه حالت سه راهکار کلی استخراج کنیم به این صورت خواهد شد؟
۱- تلاش برای رسیدن به خواسته ها به وسیله برنامه ریزی منطقی که این هم باعث کم شدن تدریجی فاصله خواسته ها با داشته ها می باشد (یعنی کم شدن ناراحتی) و هم باعث افزایش انگیزه می شود که از افسردگی جلو گیری می نماید.
۲- تفکر واقعی درباره زندگی، خواسته ها، مطالعات تاریخی در زندگی افراد بشر و…که همگی تنظیم معقول خواسته ها را تحت پوشش قرار خواهد داد. یعنی انسان برای خود الگویی واقعی قرار دهد که قوانین زندگی او چگونه است و اسیر دست ماشینیزم و مصرف گرایی پوچ نشود و در واقع وزن چیزهایی را که در زندگی می خواهد را تنظیم کنند. زندگی را صرفاً در امور مادی و تجملاتی قرار ندهد و برای مسائل انسانی هم جایگاهی قائل باشد.
۳- به وسیله شادی های کوتاه مدت بدون خطر تمرکز خود را از نداشته ها کم کند. در واقع وقتی که ما داریم نمایشی کمدی می بینیم آیا مشکل فعلی ما حل شده است؟ قطعا خیر. فقط تمرکزمان را از این فاصله برداشته ایم. پس اگر بخواهیم تقریباً به مواردی جزئی بپردازیم باید به این روش ها اشاره کرد: ورزش، هنر، شرکت در مجالس شادی آور بدون خطر مثلاً دید و بازدید دوستانی که عموماً شاد هستند…
به راستی بزرگترین دلیل شادی پذیرش واقعیت می باشد که در نکته دوم خلاصه شده است.